donderdag 7 februari 2013

Christl Vogl

De hommeltjes, die waren een beetje vroeg in het voorjaar uitgevlogen. Nergens konden ze voedsel vinden. Oh, wat hadden ze een honger, nergens konden ze een bloemetje vinden. Plotseling kwam het witte anemoon-elfje herbijgevlogen. "Komen jullie maar met mij mee, ik breng jullie naar een plek in het bos waar een helboel anemoontjes staan," zei ze tegen de hongerige hommeltjes. Maar oh we, ze waren te zwak om te vliegen. "Geen nood," zei het elfje weer," ik maak wel een karretje," en even later had ze van een lege waalnoot een karretje gemaakt. Nu kon ze gemakkelijk de hommeltjes naar de anemoontjes brengen. Oh wat waren ze blij als ze de heerlijke witte pracht zagen , de kleine witte bosanemonntjes.

Christl Vogl

6 opmerkingen:

  1. Ook ik zal blij zijn als ik die witte pracht weer zie, verlang er echt naar.
    Sprookjesachtig mooi!
    Kram,

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Die bos anemoontjes zijn vandaag een thema, zag ze ook op de blog van http://hejtjorven.blogspot.nl/2013/02/bosanemoon-vitsippa.html
    Prachtig getekend!
    groetjes,
    Anita

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Prachtige tekening en mooi verhaal. Ik wil nog steeds een popje maken voor in een walnootdop.
    En bosanemoontjes, we moeten nog even wachten tot ze bloeien.
    Groet Margriet

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Leuk Willy, dat je weer Zweden bezoekt, ik verheug mij ook elk jaar weer op de vitsippar, en ik pluk er telkens weer een vaasje vol...
    lieve groet
    Christl

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Dank je Anita voor je lief kompliment,en ja, de vitsipaar zijn het onderwerp van Willy, ze is er ook dol op.
    groet Christl

    BeantwoordenVerwijderen
  6. IK ben reuze benieuwd naar je walnootpoppetje, dat moet wel heeeeeel erg klein zijn, wel een prigelwerk, lijkt me, en helaas moeten we nog een poosje wachten op de witte bosanemonntjes, maar eerst komen de blauwen bosanemonntjes,voor de witten... maar ze komen, hoe dan ook...
    groet Christl

    BeantwoordenVerwijderen